Nadwaga, która następnie rozwija otyłość to jeden z najpoważniejszych problemów obecnych czasów. Obie wersje są przykładem tzw. wtórnej mitochondripatii, gdzie dochodzi do zmniejszenia wrażliwości komórek oraz rozwoju stanu zapalnego w organizmie. Odpowiedzialność za rozwój schorzenia u dziecka leży po stronie matki, gdyż w ok. 70% dziedziczona jest po niej predyspozycja do rozwoju problemu. Otyłość jest klasyfikowana jako choroba i w dzisiejszych czasach przybrała formę epidemii, której koszta utrzymania oscylują w granicy 5 mld zł. Patogeneza otyłości jest złożona, indywidualna, trudna i zależna od wielu czynników społeczno-ekonomicznych, podobnie jak proces leczenia, który może trwać przez całe życie.
Leczenie sprowadza się do świadomej pracy pacjenta z lekarzem specjalistą, gdyż w większości przypadków dochodzi do destrukcyjnych zmian w układzie hormonalnym. Ważną rolę odgrywa dietetyk, psycholog lub psychodietetyk, ponieważ otyłość jest ściśle związana z zaburzeniami emocji, nieprzepracowanymi lękami, traumami, destrukcyjnymi myślami, które mogą być następstwem np. sposobu wychowania, stresem, trudnymi doświadczeniami, negatywnym nastawieniem, zaburzeniami psychicznymi jak depresja, czy nerwica, ambiwalentnymi stanami emocjonalnymi, które ostatecznie rzutują u pacjenta na poczucie własnej wartości.
Współpraca specjalisty z osobą cierpiącą na nadwagę lub otyłość sprowadza się do nawiązania szczerej relacji i wzbudzenie zaufania, poprzez bycie autentycznym przewodnikiem. Pozwala to pacjentowi na otwarcie się i poznanie jego indywidualnej historii. Przeanalizowanie sposobu wychowania, dorastania i prowadzonego aktualnie stylu życia, umożliwia zidentyfikowanie czynników, odpowiedzialnych za rozwój choroby. Dzięki uzyskanym informacjom tworzy się indywidualny proces leczenia, który oparty jest na fundamentalnych filarach; uświadamiania i edukowania.
Terapia otyłości jest wielowymiarowa i sprowadza się do przekazywania klarownej wiedzy na temat roli prawidłowego odżywiania, aktywności fizycznej, snu, odpoczynku, nawodnienia, suplementacji, relacji interpersonalnych oraz sposobu myślenia na szeroko pojęte zdrowie.
Analiza pacjenta i prowadzonego przez niego stylu życia, a także nawyków, przyzwyczajeń, zachowań, myśli, a także postawy względem siebie, środowiska i otaczającej rzeczywistości daje przestrzeń do wytłumaczenia zależności pomiędzy powyższymi czynnikami a nadmiernym spożywaniem kalorii.
Nieustanne pogłębianie świadomości pacjenta jest elementem zapobiegania i leczenia nadwagi i otyłości. Wiąże się z klarownym i racjonalnym przekazem istniejących zagrożeń zdrowotnych, wynikających z braku podjęcia działania w kierunku zmiany. Informowanie o korzyściach płynących z rozpoczęcia świadomej pracy nad sobą i zmobilizowanie pacjenta do bycia wytrwałym, cierpliwym i zaangażowanym w cały proces, daje szansę na przeprowadzenie skutecznej terapii. Przedstawienie prostych rozwiązań i sposobów wprowadzenia zmian w kontekście swoich przekonań, nawyków przyczynia się do zmiany postrzegania swojego zdrowia i ciała, co w konsekwencji wpływa na zmianę zachowania względem jedzenia.
Rola eksperta sprowadza się do zaaranżowania odpowiednich warunków do zmiany, podtrzymywanie motywacji pacjenta i chęci do kontynuowania procesu tworzenia nowej osobowości, według indywidualnie przyjętego modelu pracy. W zapobieganiu rozwoju nadwagi i otyłości należy skupić się na istniejących predyspozycjach do osiągnięcia sukcesu i pomóc im realnie zaistnieć w rzeczywistości. Wzmacniać silne cechy charakteru i eksponować je w celu budowania pewności siebie pacjenta, co będzie zwiększało jego efektywność i sprawczość. Kluczowa jest jednak obecność, szczere zaangażowanie i obdarzanie pacjenta wsparciem w całym procesie jego zmiany.
Ogromną rolę ogrywa poznawanie siebie poprzez naukę słuchania swojego organizmu. Zachęcanie pacjenta do zwrócenia swojej uwagi na tendencyjne zachowania, w kontekście jedzenia, obserwowanie ich i wspólne analizowanie stwarza możliwość logicznego wytłumaczenia i zrozumienia mechanizmów odpowiedzialnych za cechowanie emocjonalne pożywienia. Wgląd w siebie i zrozumienie powyższych zależności uczy kontroli w obliczu niewygodnych sytuacji i obniża ryzyko nadmiernego spożywania kalorii. Podniesienie poziomu świadomości pacjenta do poziomu pełnej kontroli nad własnym życiem, zdrowiem i zachowaniem jest kluczem do osiągnięcia wyznaczonego przez niego celu.
Pacjent, który jest dla siebie priorytetem, który kocha siebie, który potrafi zobowiązać się wobec siebie i zaangażować w dany proces został prawidłowo przeprowadzony przez proces terapii. Z ogromną pewnością siebie odrzuca wszystko, co mu nie służy, eliminuje relacje toksyczne, a przyjmuje i wzmacnia wszystko, co go buduje. Świadomy pacjent to pacjent, który nie osądza siebie i innych, i potrafi wybaczać swoje i cudze błędy. Stosuje technikę wizualizacji jako skuteczną metodę w procesie realizacji wyznaczonego celu. Głęboko wierzy w siebie i słuszność swoich wyborów. Akceptuje i szanuje swoje ciało, siebie i swoje słabsze cechy, nad którymi stale pracuje. Troszczy się o stan swojego zdrowia i samopoczucie obcując z naturą i ludźmi, którzy cieszą się jego sukcesami i kibicują w stawaniu się lepszą wersją siebie.
